गजल

हात जोडी बैरिकोमा कति धाउछौ तिमी । 

यती प्यारो मातृभुमी कहाँ पाउछौ तिमी ।

सुन्दर शान्त नेपाललाइ खेल भुमी बनाएर 

दोसै दोसको भाषणमा कति धाउछौ तिमी ।

दन्दनी आगो आज आफ्नै घरमा लगाएर

गौथली को गीत फेरी कति गाउछौ तिमी ।

रेटी रेटी तरबार ले जनताको सपनलाई

टुक्रै टुक्रा देश पारी कति पाउछौ तिमी ।

बिदेसीको पोल्टामा रास्ट्रीयता लाइ सुम्पिएर 

आफ्नै झन्डा जलाएर  के सजाउछौ तिमी ।

म र मृत्यु

कृतिम सपनाहरुलाई तिलान्जली दिदै
मिर्तुलाई आफ्नै घरमा बसेर कुरीरहे
सयौ पत्रहरु पठाय
उ आउँदै आएन
म मिर्तुलाई आफ्नो बनाउन चाहन्थे
म मिर्तुलाई आलिगन गर्न चाहन्थे
उसैलाई भेटेर
उसैमा लिन हुन चाहन्थे
तर
मिर्तु भने
सधैं म देखेर सुइकुच्चा ठोक्यो
जब म
आफ्नै दुनियाँमा मस्त हुँदै
मिर्तुलाई बिर्सिसकेकी थिए
अचानक उ आज
झ्यालबाट मलाई चियाइ रहेकोछ
मलाई जिस्काइरहेको छ
मैले उसलाई कयौ पटक भेट्न खोज्दा
उ अटेरी बनेर
मलाई नदेखेझै गरी दौडी रह्यो
बरु सुटुक्क मेरो छिमेकीकोमा पस्यो
मलाई बेवास्था गर्दै
तर अहिले म
उसलाई भुल्दै
टाढा टाढा हुँदै थिए
आफ्नै छुट्टै दुनियाँ बनाउदै थिए अचानक
उ मेरो नजिक नजिक
आउँदै छ
हिजो आज मलाई
मिर्तु भन्दा जीवन
क यौ गुना उज्यालो लागिरहेको छ
अफसोच
म मिर्तु सँग
भागेर पनि भागन सक्दिन
जीवन मागेर पनि पाउन सक्दिन

यो शहर

यो सपनाको शहर भित्र

सागुरो गल्ली सँग ठोकिदै 

खुम्चिएको सपना बोकेर

कहिले यता

कहिले उता

छाम छाम छुम छुम गर्दै

लौरी टेकेको कयौ बर्ष भएछ 

 कति आए बास बस्न यहाँ

कति आए गास टिप्न यहाँ

खै कहाँ बाट आए कहाँ बाट

मलिनो अनुहार लिएर आए

बाच्नुको रित्तो आकाक्षा

झुण्डिएको मौन लक्ष्य 

म सुनिरहेछु

प्रत्यक पल

उनिहरुको खुइया

आफ्नै भावना बेच्न 

आफ्नै सपना बेच्न 

आफ्नै कल्पना बेच्न 

दौडधुप छ यहाँ

सडकका किनार किनारमा 

अध्यारा परिचय लिएर

निबस्त्र ढुकिरहेका छन

आफ्नै भबिस्य

प्रत्यक पाइला चलाऊछन 

उहि दिग्दारी सँगै

धिक्कारछन दाहिने हातले आँफैलाई

अनि पलभरमै पुरिन्छन खाल्टोमा

तर

के थाहा उनिहरुलाई

सुनसान यो शहरमा

मानिस पनि बेचिन्छ भनेर

गजल

तिमी सँगै बिताएको रात हो यो पहिलो ।

हासी हासी समाएको हात हो यो पहिलो ।

थोरै सकोच थोरै डर मन भित्र कता कता 

भेल सरि उर्लिएको मात हो यो पहिलो ।

नजर सँग नजर मिलाई इसारामा बोल्दा

जीवनकै मिठो मिठो साथ हो यो पहिलो ।

एक अर्कामा बधिएर स्वप्न बगैचा मा 

न्यानो न्यानो मायाको खात हो पहिलो ।

दिल भित्र चौतारिमा बास तिम्ले बसे पछी 

हाम्रो प्रितको कोमल कोमल पात हो यो पहिलो ।

म, नयाँ मिडिया र सामाजिक सञ्जाल

नयाँ मिडिया र सामाजिक सञ्जालको लोकप्रीय्तासँगै मैले पनि यो दुनियाँमा आफुलाई परिचित बनाउदै लाने प्रयास गर्दैछु । म ट्वीटरमा हिजोदेखि प्रवेश गरे । धेरै जानेकी छैन । सिक्दै छु साथीहरुको सहयोगमा । मेरो रिपोर्टमा पनि मैले सदस्यता खोले । यहाँ रहेर पनि समाज सुधारका लागि सहयोग पुग्ने बिभिन्न सवालहरुमा छलफल गर्न सजिलोका लागि पनि अनलाईनको दुनियाँमा उपलब्ध अवसरहरुलाई ग्रहण गर्न सक्नुपर्ने रहेछ भन्ने लाग्छ ।